*شلمچه جای بازی نیست!*

*شلمچه جای بازی نیست!*
پرچمی به رنگ سبز انتظار :
همه خانه ها را به گونه ای می سازند که رو به آفتاب باشد و مهندسی خانه های مشهد را بر محور ولایت نظام داده اند. هویت مشهد با سیب سرخ و اهالی کوی رضا(ع) با عشق به امام رئوف گره می خورد.  
اردوگاه ثامن الائمه(ع) یا پادگان حمیدیه آغوش گشود تا بیرق سبزی را که از بلندای بارگاه همیشه سبز رضوی آمده است تا لا اله الا الله را، امامت را، ولایت را در گوش باد زمزمه کند، برفراز دستان کاروان راهیان نور به اهتزاز در آورد. شهیدان به عنوان معلمان و خیرخواهان مردم از امام رضا(ع) خواسته اند تا با اهدای پرچم به آوردگاه خلق حماسه فرزندان معنوی نبوی، در هر پگاه و شامگاه تکریم کنیم سرسبزی را، سرخی عشق را و حریم ولایت عشق را. بیرق سبز رضوی بهانه ای است تا بدانیم برای فهمیدن بهار تنها یک فصل باقی است؛ فصلی به رنگ سبز، فصلی به رنگ انتظار و بستاییم توحید را، توسل را، الماس اشک را، و زانو زنیم در برابر سکوی پرواز، بیست و سه هزار کبوتری که برای دفاع از مکتب نبوی تا ملکوت بال می زنند هنوز...!
تحول و شور در شلمچه :
بیرق سبز رضوی بهانه ای است تا بدانیم برای فهمیدن بهار تنها یک فصل باقی است؛ فصلی به رنگ سبز، فصلی به رنگ انتظار
باورم این است که روزی بهار است که از تمامی دلها پنجره ای به چشم ها گشوده شود که سرشار از طراوت یقین باشد و پرستوها از سرانگشت همه پرواز کنند. آن روز است که قطعنامه بهار نوشته می شود و از کنار بیت ا... الحرام انتشار خواهد یافت و گلها فقط به احترام امیر قافله عشق به آب و آسمان سلام می کنند.
شور تحول در وادی شلمچه غوغا می کند و تو غرق در مختصات انسانی فرزانگانی می شوی که در مدار ملکوت طواف می کنند. هنوز سخن امام بیداری، مقام معظم رهبری آویزه گوش توست که فرمودند: «اگر این شهدایی که شلمچه یادگار آنهاست نبودند، امروز در این کشور از استقلال ملی، از شرف ملت و از اسلام هیچ نشان برجسته ای نبود».
زمان به سرعت می گذرد و تو به انتهای حیرت رسیده ای. امشب قرار است با شور و شوق شب شلمچه وداع کنی. همه رفته اند به جز چند راوی و کانالی که تنهایی را در غربت فریاد می کند. هر کس چیزی می گوید و سوزی دارد. آهنگ یکنواخت ضجه ها در فضا می پیچد. چشم ها مثل آسمان شلمچه بارانی است.